Video assisted Anal Fistula Treatment (VAAFT)

 Η τεχνική αυτή είναι επίσης μια σχετικά νέα τεχνική που έχει αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση των πολύπλοκων περιεδρικών συριγγίων.

Παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2011 από τον PierCarlo Meneiro, έναν Ιταλό χειρουργό και γρήγορα υιοθετήθηκε από την παγκόσμια χειρουργική κοινότητα.

Όπως εξηγείται στο ειδικό κεφάλαιο για τα περιεδρικά συρίγγια,το υψηλότερο ποσοστό ίασης ενός συριγγίου επιτυγχάνεται με τη διάνοιξή του και την επούλωσή του σε δεύτερο χρόνο. Παρόλα αυτά αυτό το χειρουργείο δεν είναι εφικτό να γίνει σε πολλές περιπτώσεις συριγγίων , όταν ο πόρος του συριγγίου διαπερνά τους σφικτήρες του πρωκτού , διότι τότε , η διάνοιξη του πόρου θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα των σφικτήρων και συνεπώς τη μετεγχειρητική εγκράτεια του ασθενούς.

Για αυτές τις περιπτώσεις , εφαρμόζονται άλλες τεχνικές , μια εκ των οποίων είναι και η VAAFT.

Το γεγονός ότι υπάρχουν διάφορες τεχνικές για την ίδια πάθηση δείχνει ότι καμία από τις τεχνικές δεν υπερέχει κατά συντριπτικό ποσοστό έναντι της άλλης , ώστε να αποτελεί ‘πανάκεια’ για όλες τις περιπτώσεις συριγγίων.

Για αυτό είναι σημαντικό ο εξειδικευμένος χειρουργός εντέρου-ορθού να είναι σε θέση να εφαρμόσει όλες τις διαθέσιμες τεχνικές και να συμβουλεύσει κατάλληλα τον ασθενή για το ποια είναι πιο ενδεδειγμένη στην περίπτωσή του.

Η τεχνική VAAFT περιλαμβάνει δυο φάσεις.

Στην πρώτη φάση εισάγεται ένα ειδικό μικροσκοπικό ενδοσκόπιο (συριγγοσκόπιο) από το έξω στόμιο του συριγγίου και ο χειρουργός υπο άμεση όραση προσπαθεί να ‘χαρτογραφήσει’ την πολλές φορές διακλαδιζόμενη πορεία του συριγγώδους πόρου και να εντοπίσει το έσω στόμιο του συριγγίου (το εσωτερικό άκρο του συριγγίου που καταλήγει στο έντερο).

Το ποσοστό επιτυχίας αυτής της διαγνωστικής φάσης παρουσιάζεται σε διάφορες μελέτες αρκετά υψηλό, αγγίζοντας το 90%.

Στη δεύτερη φάση , με ειδικά εργαλεία , ο χειρουργός ‘καθαρίζει ‘ το εσωτερικό του πόρου , απομακρύνει τα υπολείμματα αυτού του καθαρισμού, καυτηριάζει το εσωτερικό του συριγγίου και κλείνει το έσω στόμιο ( με κλιπς ή ράμματα) ώστε να διακόψει την επικοινωνία του πόρου με το έντερο.

Το ποσοστό επιτυχίας αυτής της θεραπευτικής φάσης , και κατά συνέπειας της ίασης του συριγγίου , κυμαίνεται σε διάφορες μελέτες μεταξύ 67-83%.

Τα πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικής είναι ότι έχει αποδειχθεί ότι είναι ασφαλής και δεν διακινδυνεύεται η μετεγχειρητική εγκράτεια του ασθενούς , με πολύ χαμηλά επίπεδα μετεγχειρητικού πόνου και μηδαμινές επιπλοκές.

Το γεγονός ότι είναι επίσης μια σχετικά νέα τεχνική σημαίνει, (όπως και στην FiLaC ) ότι δεν έχει μελετηθεί και συγκριθεί εκτενώς με άλλες χειρουργικές τεχνικές για να μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ποια είναι καλύτερη.

Είναι όμως μια πολλά υποσχόμενη τεχνική , με υψηλά ποσοστά επιτυχίας που έχει σαφή θέση στην αντιμετώπιση των περίπλοκων περιεδρικών συριγγίων.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε παρόλαυτά , ότι σε αντίθεση με διάφορες ‘διαφημίσεις ‘ της συγκεκριμένης τεχνικής, δεν είναι η πανάκεια , η ‘απόλυτη ‘ τεχνική που εξασφαλίζει οριστική και μόνιμη θεραπεία σε κάθε συρίγγιο , κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχει υπόψη του ο ασθενής με την κατάλληλη συμβουλευτική από τον εξειδικευμένο χειρουργό πριν προχωρήσει στη θεραπεία.