Ο καρκίνος του ορθού στην Ευρώπη είναι περίπου το 35% των περιπτώσεων του συνόλου των καρκίνων του παχέος εντέρου και
με βάση μελέτες θεωρείται ότι έχει αυξητική τάση. Η μέση ηλικία εμφάνισής του είναι τα 70 έτη, αλλά και πάλι με βάση επιδημιολογικές μελέτες αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αναμένεται να αυξηθεί ο καρκίνος του ορθού και μεταξύ των ηλικιών 20-40, για λόγους μέχρι στιγμής αδιευκρίνιστους.
Ο καρκίνος του ορθού διαχωρίζεται από τον καρκίνο του παχέος εντέρου και τον αντιμετωπίζουμε σαν ξεχωριστή οντότητα για δύο κυρίως λόγους:
2.Η τοποθέτηση ανατομικά του ορθού στην πύελο (που σχηματίζεται από τα οστά του κατώτερου τμήματος της λεκάνης) δημιουργεί τα παρακάτω ειδικά ανατομικά χαρακτηριστικά για το ορθό:
α) έρχεται σε στενή συνάφεια με όργανα της περιοχής όπως η ουροδόχος κύστη και η ουρήθρα, ο προστάτης και οι σπερματοδόχες κύστεις στους άνδρες και η μήτρα και ο κόλπος στις γυναίκες.
β ) το μέσο και κατώτερο ορθό διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα όργανα της κοιλίας με μια μεμβράνη, το περιτόναιο.
Γ) δεξιά κι αριστερά από το λίπος που περιβάλλει το ορθό διέρχονται σημαντικά νεύρα που συμβάλλουν στη σεξουαλική λειτουργία και στο μηχανισμό ούρησης, όπως επίσης και οι ουρητήρες. Όλα αυτά, σε περίπτωση επέμβασης πρέπει να αναγνωριστούν και να προστατευθούν από κάκωση.
Δ)περιβάλλεται από λίπος (μεσοορθό) που περικλείεται σε μια λεπτή μεμβράνη (μεσοορθική περιτονία) κι εμπεριέχει αγγεία, λεμφαγγεία και λεμφαδένες. Είναι τεράστιας ογκολογικής σημασίας η σωστή και ακέραιη αφαίρεση του μεσοορθού με όλα τα στοιχεία που περιέχει, κατά το χειρουργείο , ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες υποτροπής και μεταστάσεων.
Ε) το ορθό καταλήγει στους σφιγκτήρες του πρωκτού ( μύες που ελέγχουν την αφόδευση και είναι υπεύθυνοι για την εγκράτεια) και βρίσκονται στα τελευταία 5 περίπου εκατοστά. Η διατήρησή τους ,αν ογκολογικά ο όγκος το επιτρέπει, έχει σαν αποτέλεσμα την αποφυγή μόνιμης κολοστομίας. Δεν είναι όμως δεδομένη αυτή η τεχνική δυνατότητα στους περισσότερους χειρουργούς , ακόμη και σε αρκετούς εξειδικευμένους χειρουργούς εντέρου-ορθού.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν ζωτικής σημασίας την αντιμετώπιση του καρκίνου του ορθού από εξειδικευμένους χειρουργούς παχέος εντέρου-ορθού, που, σε αντίθεση με γενικούς χειρουργούς , έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν όλο το θεραπευτικό φάσμα της σύγχρονης χειρουργικής στον ασθενή.
Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του ορθού;
|
1.Αιμορραγία από τον πρωκτό είτε κατά τη διάρκεια της κένωσης (συχνότερα) είτε και χωρίς κένωση.
2.Διαταραχές των κενώσεων που διαρκούν κάποιες εβδομάδες και μπορεί να είναι αιφνίδια σταδιακή εγκατάσταση δυσκοιλιότητας, αλλαγή των κοπράνων σε μικρά και λεπτά ή αρκετές διαρροϊκές κενώσεις καθώς και αίσθηση ατελούς κένωσης.
3.Ανεξήγητη απώλεια βάρους και κόπωση.
4.Παρουσία βλέννης στα κόπρανα που επιμένει
5.Πόνος στον πρωκτό ή στο εσωτερικό της πυέλου που επιμένει. |
Πρέπει πάντως εδώ να τονιστεί ότι κανένα από τα παραπάνω συμπτώματα δεν είναι χαρακτηριστικό για τον καρκίνο του ορθού και στο 95% των περιπτώσεων θα αποδειχθεί ότι , είτε δεν οφείλεται σε κάποια πάθηση, είτε οφείλονται σε καλοήθεις παθήσεις ( όπως π.χ. οι αιμορροΐδες)
Πότε πρέπει να ελεγχθώ από ιατρό;
Αν υπάρχουν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα είναι φρόνιμο να απευθυνθούμε είτε σε γαστρεντερολόγο είτε σε ειδικό χειρουργό παχέος εντέρου.
Σε γενικές γραμμές , ακόμη και χωρίς την ύπαρξη κάποιου συμπτώματος, οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες από τις επιστημονικές εταιρείες που ασχολούνται με τις κακοήθειες παχέος εντέρου-ορθού, συνιστούν να κάνουμε μια προληπτική κολονοσκόπηση σε ηλικία 45 πλέον ετών. Αυτό ισχύει ως γενική οδηγία εκτός από ομάδες πληθυσμού που είναι υψηλού κινδύνου (π.χ. αν υπάρχει ιστορικό καρκίνου του ορθού ή του παχέος εντέρου στην οικογένεια) οπότε πρέπει να γίνεται νωρίτερα.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ανιχνευθούν πιθανοί πολύποδες που μπορεί να υπάρχουν στο έντερό μας οι οποίοι , αν και αποτελούν καλοήθη μορφώματα, μπορεί να εξελιχθούν μετά από χρόνια σε κακοήθεια.
Ποιοι είναι οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του ορθού;
-Παχυσαρκία (ή το να είναι κανείς υπέρβαρος)
-Σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ
-Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου που προσβάλλουν το ορθό (ελκώδης κολίτιδα , νόσος Crohn)
-Υπερβολική κατανάλωση κόκκινου ή επεξεργασμένου κρέατος
-Κάπνισμα
-Μέτρια προς βαριά κατανάλωση αλκοόλ ( 2 ή περισσότερα ποτά/ημέρα)
Ποιοι παράγοντες μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του ορθού;
-κατανάλωση προϊόντων ολικής άλεσης
-κατανάλωση φυτικών ινών
-κατανάλωση γαλακτοκομικών
Πώς διαγιγνώσκεται ο καρκίνος του ορθού;
Αρχικά χρειάζεται μια επίσκεψη σε γαστρεντερολόγο ή σε ειδικό χειρουργό παχέος εντέρου για να αξιολογήσει τα συμπτώματα .
Ανάλογα με την περίπτωση ο ιατρός θα προβεί σε :
-Λήψη ιστορικού
-Δακτυλική εξέταση πρωκτού κι ορθού
-Ίσως πρωκτοσκόπηση κι ορθοσκόπηση στο ιατρείο
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα χρειαστεί κολονοσκόπηση σε δεύτερο χρόνο και λήψη βιοψιών για ιστολογική επιβεβαίωση των όποιων ευρημάτων.
Μετά τη διάγνωση τι;
Καταρχήν ο ασθενής και το περιβάλλον του πρέπει να έχουν υπόψη τους πως ο καρκίνος του ορθού , ιδιαίτερα σε αρχικά στάδια , έχει καλή πρόγνωση και μεγάλες πιθανότητες ίασης.
| Το να λάβει κανείς μια διάγνωση για καρκίνο του ορθού δεν είναι από μόνη της διαφωτιστική ώστε να επιτρέπει μια ακριβή πρόγνωση για τη νόσο και την πιθανή θεραπεία του συγκεκριμένου ασθενούς. Όλοι οι καρκίνοι του ορθού δεν είναι ίδιοι και δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.
Σίγουρα είναι λάθος να σπεύσει κανείς να χειρουργηθεί πιστεύοντας ότι αυτό είναι το επόμενο βήμα.
Το επόμενο βήμα μετά τη διάγνωση είναι η τοπική και γενική σταδιοποίηση του καρκίνου του ορθού. |
Η τοπική σταδιοποίηση γίνεται με μαγνητική τομογραφία πυέλου με ειδικό πρωτόκολλο ορθού και τα αποτελέσματά της ερμηνεύονται από εξειδικευμένους ακτινοδιαγνώστες, ώστε να πάρουμε τις απαραίτητες πληροφορίες.
Ενίοτε μπορεί να χρειαστεί να προβούμε και σε διορθικό υπερηχογράφημα.
Σε κάθε περίπτωση η ειδική μαγνητική τομογραφία είναι το επόμενο βήμα και είναι λάθος η παράλειψή της.
Η γενική σταδιοποίηση γίνεται με αξονική τομογραφία θώρακα και άνω-κάτω κοιλίας κι αιματολογικές εξετάσεις για να διαπιστώσουμε αν έχουν προσβληθεί οι πνεύμονες, το συκώτι ή άλλα όργανα απομακρυσμένα από το ορθό (μεταστάσεις).
Ενίοτε μπορεί να χρειαστεί και μαγνητική τομογραφία ήπατος ή και PET-scan για περαιτέρω προσδιορισμό αμφιλεγόμενων ευρημάτων.
Μόνον εφόσον έχουμε όλες αυτές τις πληροφορίες σχετικά με την έκταση της νόσου, μπορεί ο ειδικός χειρουργός κι η ομάδα των ιατρών με τους οποίους θα συνεργαστεί (ακτινοδιαγνώστης, ογκολόγος, ακτινοθεραπευτής , παθολογοανατόμος) να προβεί σε συζήτηση με τον ασθενή , να του παρουσιάσει τις θεραπευτικές επιλογές του και να αποφασίσουν για την περαιτέρω θεραπεία.
Σημαντικές πληροφορίες που παίρνουμε από τις παραπάνω εξετάσεις είναι το μέγεθος και η θέση του όγκου, η ύπαρξη προσβεβλημένων λεμφαδένων, το αρχικό στάδιο του όγκου, το επιθετικά χαρακτηριστικά, αν διηθεί άλλα όργανα ή το σφιγκτηριακό μηχανισμό του πρωκτού.
ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ-ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
| Η σχεδίαση της θεραπείας στον καρκίνο του ορθού έχει δύο βασικούς στόχους:
1.την καλύτερη δυνατή ογκολογική αντιμετώπιση του όγκου, μειώνοντας τα ποσοστά υποτροπής κι απομακρυσμένων μεταστάσεων στο μέλλον, με συνέπεια την αύξηση της επιβίωσης ή και την ίαση.
2.τη διατήρηση του σφιγκτηριακού μηχανισμού του πρωκτού και της φυσιολογικής οδού αφόδευσης (αποφυγή μόνιμης κολοστομίας) σε συνδυασμό με την καλή ποιότητα ζωής μετά την όποια θεραπεία. |
Ο σχεδιασμός της θεραπείας από την ομάδα μας γίνεται σε συνεργασία με τον ασθενή και τους οικείους του παρουσιάζοντάς του όλες τις ενδεδειγμένες θεραπευτικές επιλογές και βασίζεται σε διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες εξειδικευμένων εταιρειών του εξωτερικού (NCCN, ESMO,ASCRS), που συγκεντρώνουν όλη τη συσσωρευμένη γνώση παγκοσμίως με βάση τις υπάρχουσες επιστημονικές μελέτες και προσφέρουν έτσι το καλύτερο δυνατό θεραπευτικό αποτέλεσμα για κάθε διαφορετική περίπτωση.
Ο ασθενής κι ο ιατρός πρέπει να συναποφασίζουν με βάση και τις επιθυμίες του ασθενούς, αφού αυτός έχει πληροφορηθεί τις επιλογές του, όχι μόνο με βάση την εμπειρία του ιατρού, αλλά με βάση το καταστάλαγμα της διεθνούς επιστημονικής εμπειρίας.
Όπως γράψαμε προηγουμένως δεν αντιμετωπίζονται όλοι οι καρκίνοι του ορθού με τον ίδιο τρόπο.
Για καρκίνους του άνω και μέσου τριτημορίου του ορθού που έχουν μια απόσταση από το σφιγκτήρα και δεν διακινδυνεύεται η δημιουργία μόνιμης κολοστομίας η αντιμετώπιση διαφέρει ανάλογα με το στάδιο.
Σε αρχικό στάδιο(T1) μπορεί να γίνει, σύμφωνα με συγκεκριμένες ενδείξεις, τοπική εκτομή του όγκου με ενδοσκοπική χειρουργική διαμέσω του πρωκτού χωρίς τομή στην κοιλιά (TEM ή TAMIS-ανάλογα με τη μέθοδο που προτιμάει ο χειρουργός).
Αυτό γίνεται χωρίς να αυξάνουμε τον κίνδυνο για υποτροπή ή μη σωστή θεραπεία του όγκου.
Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό θα χρειαστεί να συνδυαστεί με τοπική χημειο-ακτινοθεραπεία του ορθού.
Σε πιο προχωρημένα στάδια θα χρειαστεί κανονικό χειρουργείο για να εξαιρεθεί το ορθό. Αυτό το χειρουργείο , ανάλογα με το ύψος του όγκου , λέγεται προσθία εκτομή ορθού ή χαμηλή προσθία εκτομή ή πολύ χαμηλή προσθία.
Πολύ σημαντικό όσον αφορά τη μείωση της τοπικής υποτροπής κι επανεμφάνισης της νόσου, είναι η χειρουργική τεχνική της αφαίρεσης του ορθού μαζί με το λίπος που το περιβάλλει κι εμπεριέχει τους λεμφαδένες και ονομάζεται ολική εκτομή μεσοορθού (ΤΜΕ). Η ποιότητα αυτής της εκτομής εξαρτάται από την εκπαίδευση και εξειδίκευση του χειρουργού.
| Ένα χειρουργείο εκτομής του ορθού με τον όγκο που περιέχει μπορεί να πάει πολύ καλά και χωρίς την εφαρμογή αυτής της ογκολογικά ενδεδειγμένης τεχνικής κι ο ασθενής να πάει σπίτι του χωρίς μετεγχειρητικές επιπλοκές, αλλά στα επόμενα χρόνια ο κίνδυνος υποτροπής είναι μεγαλύτερος κατά πολύ.
Γι` αυτό είναι σημαντική η επιλογή του ειδικού χειρουργού παχέος εντέρου στο συγκεκριμένο σημείο. |
ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΧΗΜΕΙΟ-ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Αναλόγως των χαρακτηριστικών του όγκου που έχουμε δει από την προεγχειρητική σταδιοποίηση που έχουμε κάνει, πολλές φορές χρειάζεται ο ασθενής να υποβληθεί προεγχειρητικά σε χημειο-ακτινοθεραπεία ώστε να επιτύχουμε ακόμα καλύτερα ογκολογικά αποτελέσματα με το χειρουργείο.
Η προεγχειρητική χημειο-ακτινοθεραπεία έχει αποδειχτεί με πολυάριθμες μελέτες ότι επιτυγχάνει:
Βέβαια επιβαρύνει την επέμβαση και αυξάνει τις πιθανές επιπλοκές, όμως το όφελος είναι σαφώς μεγαλύτερο και πλεονεκτεί σε σχέση με το να γίνει η θεραπεία μετά την επέμβαση (μετεγχειρητική ακτινοβολία)
Ενίοτε ανάλογα με τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης μετά το χειρουργείο ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί και χημειοθεραπεία.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΦΙΓΚΤΗΡΑ Ή ΜΟΝΙΜΗ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ΕΔΡΑ (ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑ);
Για καρκίνους του κάτω τριτημορίου του ορθού ( σε απόσταση 5-6 εκατοστά από την είσοδο του πρωκτού ή μέχρι ένα εκατοστό από το άνω όριο του σφιγκτήρα) ένας επιπλέον στόχος της θεραπείας , εκτός από την ογκολογική αντιμετώπιση, είναι και η διατήρηση του σφιγκτήρα και κατά συνέπεια η αφόδευση δια της φυσιολογικής οδού (αποφυγή μόνιμης κολοστομίας ή παρά φύσιν έδρας).
Για τη σχεδίαση αυτού του θεραπευτικού πλάνου μας δίνουν πληροφορίες η μαγνητική τομογραφία (αν και κατά πόσο διηθεί το σφιγκτήρα ο όγκος) , η δακτυλική εξέταση του ορθού από τον ειδικό χειρουργό ΠΡΙΝ την έναρξη οποιασδήποτε ακτινοβολίας ή άλλης παρέμβασης στην περιοχή (καθορισμός απόστασης του όγκου από το άνω όριο του σφιγκτήρα), ενίοτε το διορθικό υπερηχογράφημα , και τα αποτελέσματα της βιοψίας.
Αυτά σε συνδυασμό με το ιστορικό του ασθενούς και τις επιθυμίες του μας επιτρέπουν να αποφασίσουμε αν μπορούμε να διασώσουμε το σφιγκτήρα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις προτείνουμε (υπό ενδείξεις) τη διασφιγκτηριακή εκτομή του ορθού που είναι μια εξειδικευμένη επέμβαση που οπωσδήποτε γίνεται από εξειδικευμένους χειρουργούς παχέος εντέρου και μπορεί να εφαρμοστεί και σε όγκους ως και ένα εκατοστό από το σφιγκτήρα.
Έτσι μπορεί κανείς να αποφύγει τη μόνιμη κολοστομία που γίνεται στην επέμβαση που ονομάζεται κοιλιοπερινεική εκτομή ορθού και να έχει παρόλα αυτά παρόμοια ή και ανώτερα ογκολογικά αποτελέσματα και ικανοποιητική ως πολύ καλή ποιότητα ζωής μετεγχειρητικά.
Βέβαια, όπως προαναφέρθηκε, η διασφιγκτηριακή εκτομή του ορθού εφαρμόζεται όταν πληρούνται συγκεκριμένες ενδείξεις. Όταν δε συμβαίνει αυτό, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε κοιλιοπερινεική εκτομή του ορθού, που σημαίνει αφαίρεση και των σφιγκτήρων και μόνιμη κολοστομία.
Παρόλαυτά , με τη διασφιγκτηριακή εκτομή του ορθού , μπορεί να μειωθεί το ποσοστό των ασθενών με χαμηλό καρκίνο του ορθού που θα χρειαστεί μόνιμη κολοστομία μέχρι και στο 10%.
Προσωρινή κολοστομία ή ειλεοστομία
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων της χειρουργικής αφαίρεσης του ορθού θα χρειαστεί η δημιουργία μιας προσωρινής στομίας που διατηρείται για 1-2 μήνες, ώστε να ‘προστατεύσουμε’ την αναστόμωση (την ένωση του εντέρου χαμηλότερα) μέχρι να επουλωθεί σωστά. Αυτή κατόπιν κλείνεται με ένα πολύ μικρότερο χειρουργείο κι αποκαθίσταται η φυσιολογική οδός αφόδευσης.
Αποφυγή έστω και προσωρινής ειλεοστομίας
Σε περιπτώσεις διασφιγκτηριακής εκτομής (σε χαμηλό καρκίνο του ορθού) μπορεί να εφαρμοστεί και μια καινούρια σχετικά μέθοδος που αποφεύγει ακόμα και την προσωρινή παρά φύσιν έδρα και λέγεται καθυστερημένη ανεστραμμένη αναστόμωση (PTDA–ISR).
Με αυτή τη μέθοδο, όταν μπορεί να εφαρμοστεί, ο ασθενής απογεύγει ακόμη και την προσωρινή (για 1-2 μήνες) προφυλακτική στομία , απολαμβάνοντας διάφορα πλεονεκτήματα που η μέθοδος αυτή προσφέρει.
Κυριότερο πλεονέκτημα είναι η αποφυγή της νοσηρότητας μιας , έστω και προσωρινής στομίας, που μπορεί να αγγίζει και το ποσοστό του 40%.
Όλες αυτές τις μεθόδους τις εφαρμόζουμε στη χειρουργική πρακτική της ομάδας μας ανάλογα με τις σχετικές ενδείξεις και τις επιθυμίες του ασθενούς.
ΑΝΟΙΧΤΗ Ή ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ Ή ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΣΤΟ ΟΡΘΟ
Η ανοιχτή χειρουργική στον καρκίνο του ορθού είναι δοκιμασμένη και μελετημένη εδώ και αρκετά χρόνια.
Σε μια προσπάθεια να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο τα αποτελέσματα ,εφαρμόζεται διεθνώς τις τελευταίες δεκαετίες και η λαπαροσκοπική χειρουργική στον καρκίνο του ορθού.
Στη λαπαροσκοπική χειρουργική το παχέος εντέρου και του ορθού εκτελούμε την ίδια ακριβώς επέμβαση , αλλά χωρίς να κάνουμε μεγάλες τομές στην κοιλιά, όπως στην ανοιχτή χειρουργική.
Αντί αυτού χρησιμοποιούμε εργαλεία και μια κάμερα, που εισάγουμε από μικρές οπές που κάνουμε στο κοιλιακό τοίχωμα μήκους 0.5-1.5 εκατοστών.
Έχει επίσης μελετηθεί εκτενώς με μεγάλες διεθνείς μελέτες που συνέκριναν τα άμεσα μετεγχειρητικά αποτελέσματα με την ανοιχτή χειρουργική.
Τα πλεονεκτήματά της είναι:
-ελάχιστο χειρουργικό τραύμα
-λιγότερη απώλεια αίματος
-γρηγορότερη έξοδος από το νοσοκομείο
-λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις στην κοιλιά κι άρα επεισόδια ειλεού μακροπρόθεσμα
-ταχύτερη κινητοποίηση του ασθενούς
Σε κάποιες διεθνείς μελέτες παρόλαυτά έχουν βρεθεί χειρότερες ποιότητες ιστολογικού παρασκευάσματος με τη λαπαροσκοπική χειρουργική σε σχέση με την ανοιχτή, πράγμα που μπορεί να εγείρει κάποιες έννοιες για χειρότερη ογκολογική αντιμετώπιση της νόσου.
Αυτό ήταν κι ένα σημείο πιθανής αμφιβολίας για τη λαπαροσκοπική χειρουργική ειδικά στον καρκίνο του ορθού.
|
Παρόλα αυτά τα συνολικά ποσοστά επιβίωσης ή τοπικής υποτροπής των ασθενών με καρκίνο του ορθού σύμφωνα με επαρκή αριθμό μελετών δεν είναι κατώτερα της ανοιχτής χειρουργικής.
Το συμπέρασμα είναι ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική στον καρκίνο του ορθού είναι μια ασφαλής ογκολογικά μέθοδος χειρουργείου με επιπλέον κάποια πλεονεκτήματα έναντι της ανοιχτής. |
Παρόλα αυτά δε μπορεί , ούτε πρέπει να εφαρμόζεται σε όλους τους αρρώστους. Για αυτό το λόγο η σύσταση των αμερικάνικων κατευθυντήριων οδηγιών για τη λαπαροσκοπική χειρουργική είναι να εφαρμόζεται από χειρουργούς με εξειδικευμένη εμπειρία. Επιπρόσθετα, οι ευρωπαϊκές κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν να λαμβάνεται υπόψιν η θέση και το στάδιο του όγκου καθώς και χαρακτηριστικά του ασθενούς όπως η παχυσαρκία.
Με λίγα λόγια δε μπορούν να εξαιρεθούν όλοι οι όγκοι του ορθού ογκολογικά σωστά με τη λαπαροσκοπική μέθοδο.
TaTME (Transanal Total mesorectal excision)
Για αυτό το λόγο κι υπάρχει και μια νέα χειρουργική μέθοδος που λέγεται TaTME που συνδυάζει τη λαπαροσκοπική χειρουργική από την κοιλιά με την ενδοσκοπική χειρουργική δια του πρωκτού, με κύριο στόχο να αποφευχθούν οι δυσκολίες της λαπαροσκοπικής χειρουργικής σε δύσκολες περιπτώσεις. Η μέθοδος εφαρμόζεται και είναι πολλά υποσχόμενη κι αναμένεται να αποτελέσει το μέλλον της χειρουργικής του ορθού, αλλά τα αποτελέσματά της δεν είναι ακόμα πλήρως μελετημένα.
ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΣΤΟ ΟΡΘΟ;
Όσον αφορά τη ρομποτική χειρουργική του ορθού , είναι πολύ λιγότερο μελετημένη και στανταρισμένη από τη λαπαροσκοπική, χωρίς ιδιαίτερες μελέτες ακόμα.
Στην πραγματικότητα είναι μια παραλλαγή της λαπαροσκοπικής με σημαντικά αυξημένο κόστος για τον ασθενή και τα ταμεία, χωρίς ακόμα να έχουν επιβεβαιωθεί σημαντικά πλεονεκτήματά της.
Η χειρουργική του καρκίνου του ορθού είναι ένα από τα πιο δυναμικά αναπτυσσόμενα κομμάτια της κολο-ορθικής χειρουργικής , τόσο λόγω της εξέλιξης της ιατρικής τεχνολογίας, όσο και της γνώσης μας όσον αφορά τη βιολογία του όγκου και των τεχνικών προσπέλασης της δύσκολης αυτής περιοχής. Η χειρουργική που εφαρμόζουμε σήμερα στον καρκίνο του ορθού έχει διαφοροποιηθεί κατά πολύ από αυτήν που γινόταν πριν από μόλις 15 χρόνια και επεμβάσεις που πριν φαινόντουσαν αδύνατες ,τώρα εφαρμόζονται ευρύτατα.Αυτό μας επιτρέπει να μπορούμε να προσφέρουμε στον ασθενή μια πληθώρα θεραπευτικών και χειρουργικών επιλογών που πριν δεν υπήρχαν.Στη χειρουργική του καρκίνου του ορθού ακόμα και ένα χιλιοστό, μπορεί να μας αλλάξει το θεραπευτικό πλάνο και το χειρουργείο που θα προσφέρουμε στον ασθενή μας.Αυτό το γεγονός είναι που την κάνει κι ένα από τα πιο συναρπαστικά κομμάτια της κολοορθικής χειρουργικής και που καθιστά απαραίτητο να εξασκείται από εξειδικευμένους χειρουργούς εντέρου-ορθού που έχουν στο ‘οπλοστάσιό’ τους όλες τις διαθέσιμες τεχνικές και την επιστημονική κατάρτιση να προτείνουν τη βέλτιστη κατά περίπτωση.
Νικόλαος Ζαμπίτης
MD, ChM, MSc, FASCRS
Γενικός Χειρουργός
Image Box text
Image Box text
Image Box text
Image Box text
Image Box text
Image Box text
Image Box text